ویدیویی قابل تامل از اقدام صدا و سیما در پوشش رزمایش پدافندی+ فیلم

به گزارش پارسینه به نقل از کانال خبری مشکات از موضوع کیفیت رسانه‌های رسمی کشور در پوشش اخبار که عبور کنیم، به مباحث فنی و اطلاعات مطرح شده در گزارش‌های رسانه‌های مختلف، از جمله صداوسیما می‌رسیم. در بخشی از این گزارش (در لحظه 1:23 گزارش) عنوان می‌شود «سامانه سوم خرداد (درحالی که ابتدا به ساکن سامانه طبس نمایش داده می‌شود!) که توانسته پنهان‌کارترین پهپاد آمریکا یعنی MQ-4 را رهگیری و منهدم کند!»

مِن باب پنهان‌کاری و الزامات آن می‌توان ساعت‌ها قلم‌فرسایی کرد اما مهترین نکات در ساخت یک پرنده پنهان‌کار، به اصول طراحی بدنه و ساختار و مواد تشکیل‌دهنده آن باز می‌گردد. در یک پرنده پنهان‌کار علاوه‌بر اینکه تلاش می‌شود تا ردپای حرارتی آن به کمترین میزان برسد؛ تلاش می‌شود تا با استفاده از خطوط شکسته و زاویه‌دار در بدنه و استفاده پوشش جاذب امواج رادار در بدنه (که به اختصار RAM نامیده می‌شود) بازتاب امواج رادار توسط بدنه پرنده به کمترین حالت خود برسد.

همچنین سازندگان پرنده تلاش می‌کنند تا سطوح داخلی پرنده (مثل کابین [درصورت سرنشین‌دار بودن]، دهلیزها و ورودی هوای موتور) کمتر در معرض دید باشد تا بازتاب امواج راداری توسط آنها نیز به کمترین میزان ممکن برسد؛ نکته‌ای که به وضوح در طراحی پهپادهای خانواده گلوبال هاوک دیده نمی‌شود (ورودی هوای بزرگ این پهپاد بر روی بدنه و پره‌های فن موتور F-137 رولزرویس به‌وضوح قابل مشاهده است؛ این مسئله به‌تنهایی می‌تواند یکی از عوامل افزایش بازتاب راداری این پهپاد محسوب شود).

موارد ذکر شده تنها بخشی از الزاماتی است که در طراحی یک پرنده پنهان‌کار دارای اهمیت است؛ مواردی که در پهپاد شناسایی برد و ارتفاع بلند MQ-4C ترایتون (نسخه BAMS-D و از زیرشاخه‌های بلوک-10 گلوبال هاوک) دیده نمی‌شود!

به‌عنوان تنها اشتراک بین پهپاد گلوبال هاوک با یک پرنده پنهان‌کار، می‌توان به استفاده از مواد غیرفلزی و کامپوزیت و همچنین استفاده از ساختار لانه زنبوری در بدنه پهپاد اشاره کرد که در این بخش هدف طراحان نه در جهت پنهان‌کاری پرنده بلکه در جهت افزایش استحکام (بخصوص استحکام در کشش؛ چراکه پرنده ماموریت پرواز بر فراز دریا و هوای متلاطم را نیز به‌عهده دارد)، استفاده از حداقل مواد مصرفی، کاهش وزن پرنده و به طبع آن کاهش هزینه تولید است.